W limanowskiej bazylice 5 kwietnia bp Andrzej Jeż udzielił sakramentu bierzmowania młodzieży z tej parafii, a także z Kaniny, Mordarki, Siekierczyny, Starej Wsi i Zalesia. Na początku Mszy św. gospodarz miejsca ks. Wiesław Piotrowski, witając biskupa, młodzież, ich rodziców oraz świadków bierzmowania, przypomniał, jak w ważnym czasie młodzi przyjmują ten sakrament. Będzie się im kojarzył z ważną dla Polski, ale i tego miejsca rocznicą. W 100-lecie niepodległości bowiem limanowska bazylika świętuje 100. rocznicę poświęcenia kościoła. Do rocznicy tej także nawiązał w homilii biskup tarnowski Andrzej Jeż. - Ileż pokoleń Polaków z wielką odwagą i męstwem walczyło o wolność zgodnie z systemem wartości, przelewając krew. Ileż pokoleń budowało to, co stało się naszym udziałem dziś i teraz - mówił do młodzieży biskup, zauważając, iż być może - paradoksalnie - łatwiej było oddawać życie w powstaniu warszawskim ich młodym rówieśnikom, niż dzisiaj w świecie rozmytych wartości być sobą, być wiernym świadkiem Chrystusa. - Każdy z nas, jak mówił Jan Paweł II, ma swoje wewnętrzne Westerplatte. To jest nasze nieśmiertelna dusza, nasze sumienie, nasz system wartości - przypomniał bp Jeż. Walka nie będzie ciężarem, jeśli rzeczywiście kochamy Boga. - Jeśli Go kochamy, to nie będziemy ukrywać tej miłości, ale się Nim szczycić i chwalić, a nie wstydzić. No bo kogóż się wstydzić? Tego, który jest Stwórcą całego wszechświata? Tego, który odkupił człowieka? Tego, który jest źródłem i kresem naszego życia? - pytał przekornie biskup. Życzył młodzieży odwagi i męstwa w budowaniu swojego życia na Chrystusie. - W całym Piśmie Świętym jest 365 zdań, gdzie Bóg kieruje do nas słowo "nie bój się", "nie lękaj". To tak jakby na każdy dzień w roku Bóg do nas to słowo kierował. To fascynujące, że Bogu zależy na tym, żebyśmy się nie lękali, nie bali, żebyśmy byli odważni - przekonywał biskup. Żałował młodych, że oprócz szkoły mają dzisiaj jeszcze tysiące innych zajęć, nie mają czasu, żeby przemyśleć to, co w życiu ważne, pobyć z najbliższymi, nawiązać relację z Bogiem. - Nie dajcie się podporządkować temu szaleństwu. Zawsze wygospodarujcie sobie czas na modlitwę, rozmowę z Bogiem, bo stąd płynie wasza siła, żeby dobrze przejść przez życie. To wówczas, kiedy ogarnia was lęk czy obawa o przyszłość, o codzienność, możecie usłyszeć w swojej duszy te słowa, które wznieca Duch Święty: "Nie bój się, nie lękaj, ja jestem z Tobą" - mówił bp Jeż. Sakramentu bierzmowania w limanowskiej bazylice 5 kwietnia pasterz Kościoła tarnowskiego udzielał podczas dwóch uroczystości. W czasie pierwszej Duch Święty zstąpił na młodzież z Kaniny, Mordarki, Siekierczyny, Starej Wsi, Woli, Zalesia i Limanowej, a podczas drugiej uroczystości sakrament przyjęli gimnazjaliści z limanowskich szkół.
Oblężenie Westerplatte było pierwszą bitwą podczas II wojny światowej, i to można zrozumieć jako początek czegoś wielkiego, destruktywnego. Po 7 dniach walki Po… maksiu21 maksiu21Każdy z was znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć - napisał, nawiązując do słów Jana Pawła II, przewodniczący Rady Europejskiej, były premier Donald Tusk na Twitterze w sobotę, w 79. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Szef Rady Europejskiej w swoim wpisie na Twitterze nawiązał do słów Jana Pawła II, który 12 czerwca 1987 r. w Gdańsku powiedział: "Każdy z Was, młodzi Przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować". "Każdy z was znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć..., jakiś porządek prawd i wartości" - napisał Tusk cytując słowa papieża. "Nie można zdezerterować. JP II. Wciąż aktualne" - dodał. 1 września 1939 r. o godzinie Westerplatte zostało zaatakowane wystrzałami z niemieckiego pancernika "Schleswig-Holstein". Oddziały polskie pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego do 7 września 1939 r. broniły placówki przed atakami wroga z morza, lądu i powietrza. Według rożnych źródeł, gdy wybuchły walki, w polskiej składnicy przebywało 210-240 Polaków. W walkach poległo 15 polskich żołnierzy, około 30 zostało rannych. Liczbę zabitych po stronie niemieckiej szacuje się na 50 żołnierzy, rannych - na około 120. W sobotę rano odbyły się uroczystości pod Pomnikiem Obrońców Wybrzeża w 79. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Wzięli w nich udział premier Mateusz Morawiecki, marszałkowie Sejmu i Senatu Marek Kuchciński i Stanisław Karczewski, minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak, minister spraw wewnętrznych i administracji Joachim Brudziński oraz prezydent Gdańska Paweł Adamowicz. SŁOWA KLUCZOWE KOMENTARZE (0) Do artykułu: Tusk: każdy ma w życiu swoje Westerplatte apokalipsa. Ekspert. Szacuny 385 Napisanych postów 37478 Wiek 4 lata Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 126446. można łączyć, jeśli posiadasz właściwą technike wykonywania ćwiczeń na najszerszy [plecy] bo inaczej na tym samym [jednym] treningu trenowałbys -de facto- dwa razy biceps.
Opublikowano: 2013-10-16 20:28:00+02:00 · aktualizacja: 2013-10-17 08:15:37+02:00 Dział: Społeczeństwo Społeczeństwo opublikowano: 2013-10-16 20:28:00+02:00 aktualizacja: 2013-10-17 08:15:37+02:00 Całkiem niedawno (przynajmniej mi się tak wydaje), w wieku siedemnastu lat uczestniczyłam w spotkaniu młodych z Janem Pawłem na Westerplatte. Pomimo różnych trudności, zmęczenia chłonęłam każde słowo jak nigdy przedtem. Było to ogromne przeżycie. Najbardziej pamiętam słowa o tym, ze każdy ma w życiu swoje Westerplatte i że mam bardziej być niż mieć. Bardzo chciałam, by te słowa zrealizowały się w moim życiu. Oczywiście miałam różne wyobrażenia, snułam wizje jak to będzie wyglądać. Czułam wewnętrzny niepokój szczególnie w związku z moim Westerplatte, w moich pomysłach przewijały się wyobrażenia głównie śmierci na placu boju lub męczeństwa. Nie czułam się na to gotowa, ale tak bardzo chciałam nie zawieść zaufania, które czułam ze strony Ojca Świętego. Wczoraj minęło 35 lat od wyboru Karola Wojtyły na papieża i sporo lat od tamtego spotkania. Sprowokowało mnie to do spojrzenia na moje życie. Przynajmniej na razie nie spotkało mnie męczeństwo, powiem więcej uważam się za szczęściarę. Zmieniło się, co prawda moje pojmowanie tego, jak będzie wygladała ta bitwa o wszystko w moim życiu. Ta walka trwa, tak jak na Westerplatte nadeszła niespodziewanie, niekoniecznie z tej strony, z której jej oczekiwałam. Niektórym moje bitwy mogą się wydać żałosne, ale dla mnie są wyzwaniem. Moje zmagania to codzienność, poskramianie lenistwa, by wstać i zrobić tonę kanapek na śniadanie, by nie oczekiwać poklasku i chwały za pranie, sprzątanie, gotowanie, by pomimo wewnętrznego marudzenia i niezadowolenia nie przelać tego wszystkiego na tych, którzy oczekują mojej pomocy i wsparcia. Moje Westerplatte nie zawsze kończy się zwycięstwem, czasem zgodnie z historią to straszliwa klęska, ale mogę co dzień zaczynać na nowo. Czyż nie jestem szczęściarą? Słowa, by bardziej być niż mieć niby cały czas towarzyszą mi w dorosłym życiu. Razem z moim mężem, raz lepiej raz gorzej, podejmowaliśmy decyzje pamiętając, by pieniądze nie przesłaniały nam wszystkiego. Były jednak różne chwile, gdy chciałam bardziej mieć. Były też ciężkie czasy, gdy wydawało nam się niemożliwym być nie mając. Utrata dobrej pracy, zaskakująco wysoki rachunek za prąd, szkolne wydatki dzieci. Trzeba mieć. I tak dzień po dniu trwa zmaganie. Trochę zatarły nam się tamte słowa Jana Pawła II. Tuż przed niedawnym porodem, siedziałam grzecznie w kolejce do lekarza w przychodni. Obok wielu ludzi, mniej lub bardziej interesujących. I z ust pewnej niepozornej staruszki padły słowa, które mnie zelektryzowały: Pani mi powie jak to jest, że kiedy rozmawiam z ludźmi o ich rodzinach, każdy od razu mi mówi, jaką syn ma świetną pracę albo, że wnuk ma dobry samochód. Tylko tyle mają do powiedzenia o rodzinie? A jakim jest się człowiekiem, to już nie? Właściwie nie mam nic do dodania. Starsi ludzie są po prostu mądrzy! Justyna Walczak Publikacja dostępna na stronie:
W roku 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości zbliżamy się do 80 rocznicy wybuchu II wojny światowej której militarny początek w wersji Mieć w życiu jakieś swoje Westerplatte | Niedziela.pl
„Każdy z was znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować” – te słowa św. Jana Pawła II brzmią dziś wyjątkowo mocno. Westerplatte, położone w północno-wschodniej części Gdańska, stało się symbolem wybuchu II wojny światowej. W dniach 1–7 września 1939 miała miejsce obrona półwyspu pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego. Podczas tych walk garnizon walczył samotnie, ze szlachetnym uporem, w okrążeniu wobec przeważających sił wroga. Choć walka była nierówna, była walką bohaterską w obronie umiłowanej wyjątkowo brzmią słowa św. Jana Pawła, które wypowiedział podczas spotkania z młodzieżą przy pomniku Westerplatte w 1987 roku. Przypominamy je bez dalszego komentarza. Niech wybrzmią w każdym tak, jak mają wybrzmieć:„Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można „zdezerterować”.Wreszcie - jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba „utrzymać” i „obronić”, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić - dla siebie i dla innych”.Nagranie: Jan Paweł II, Fragmenty homilii podczas liturgii słowa z udziałem młodzieży przy pomniku Westerplatte « ‹ 1 › »– Słowa papieża Jana Pawła II, że każdy ma swoje Westerplatte, o które musi walczyć – były drogowskazem dla mojego brata Lecha Kaczyńskiego – powiedział Premier Jarosław Kaczyński w swoim przemówieniu u podnóża Pomnika Obrońców Wybrzeża na Westerplatte, przed którym wraz z Minister Anną Fotyga i Maciejem Łopińskim – sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, obecnie prezesem Ruchu Społecznego im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, wcześniej złożył kwiaty. – To właśnie tutaj 72 lata temu nasi już pradziadowie, dziadowie, ojcowie – niewielki oddział stanął ramię w ramię jak bracia i podjął nierówną heroiczną walkę, którą toczył ze szlachetnym uporem. Ten oddział, ta kompania stanęła do walki z tymi, którzy chcieli zniszczyć nasz dom, zetrzeć ten dom z mapy Europy i świata. Byli pierwszymi obok żołnierzy, którzy walczyli pod Wieluniem, którzy hardo po żołniersku powiedzieli NIE inwazji barbarzyństwa, które nie uznawało ani praw narodów, ani suwerenności państw, ani praw jednostek. Podkreślił, że obrońcy Westerplatte bronili ojczyzny, swojego miejsca na ziemi, ale także zachodniej Europy i jej wartości. – Bronili odważnie, bo wiedzieli, że to ma znaczenie. Można zapytać, skąd ta postawa? Dlaczego młodzi ludzie, synowie polskich chłopów, robotników, inteligentów nie cofnęli się przed tak wielką przewagą? Czynili tak, bo byli odważni, bo byli ludźmi honoru, służyli Polsce, bronili jej zasad. Czynili tak, bo wiedzieli, iż komunikat, który swoją walkę przekazują Polsce i światu „Westerplatte walczy”, jest komunikatem podnoszącym na duchu. Jarosław Kaczyński zacytował słowa papieża Jana Pawła II, wypowiedziane na Westerplatte w roku 1987: – Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje w życiu swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować. – Pozwólcie, że powiem, iż przyjął je wtedy bardzo mocno także przyszły prezydent Rzeczypospolitej, mój brat Lech Kaczyński i ja je przyjąłem. Jeżeli przez wiele następnych lat Lech Kaczyński znosił potężny napór innego rodzaju, napór nieustannych ataków, można powiedzieć ataków furiackich, często grubiańskich, przed którymi nie chroniły go żadne urzędy, jakie zajmował, także ten najwyższy, jaki pełnił w ostatnich latach swego życia, przed swoją niewyjaśnioną po dziś dzień śmiercią, to właśnie dlatego, że ten drogowskaz został przez niego potraktowany bardzo poważnie. – Te słowa były znamienne, potrzebne i odważne. I można je łączyć z nauką, która tu została wygłoszona. Z przesłaniem Jana Pawła II. Jarosław Kaczyński przypomniał również słowa swojego brata wypowiedziane w 2009 r. na Westerplatte podczas obchodów 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej o zbrodni na oficerach polskich w Katyniu. – To był efekt zemsty za rok 1920. To nie Polska powinna odrabiać lekcję pokory. Nie ma do tego żadnego powodu, powody mają inni. Powody mają ci, którzy do tej wojny doprowadzili i ją ułatwili. – Westerplatte jest symbolem i oby pozostało symbolem i przesłaniem dla coraz to nowych pokoleń Polaków. Westerplatte jest lekcją odpowiedzialności, prawdy i odwagi. Jest lekcją szczególnie ważną dziś dla młodych ludzi, w czasach wiecznego już pokoju – powiedział Premier Jarosław Kaczyński. Ciri
Każdy z was znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte . Homilia w czasie liturgii słowa skierowana do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte, 12 czerwca 1987 r. Każdy z was znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte. 1.
Czy jako rodzice i wychowawcy jesteśmy bezbronni wobec narastającej fali nihilizmu wśród młodych ludzi? Nawet jeśli odpowiedź nie będzie w pełni zadowalająca, trzeba robić wszystko, by być coraz skuteczniejszym. Temu celowi służą Tygodnie Wychowania Nieopodal jednego z miejskich gimnazjów stoi mur zasłaniający miejsce, w którym znajdują się śmietniki – opowiada ks. Marek Studencki, pomysłodawca Tygodnia Wychowania. – Jest to punkt, w którym chętnie zbierają się gimnazjaliści. Korzystają ze swego rodzaju intymności, jaką zapewnia im ta niezbyt estetycznie wyglądająca ściana. Murek zdobi wykonane przez uczniów bogate „graffiti”. Uważna lektura wypisanych tam haseł pozwala dowiedzieć się wiele o życiu ich autorów – miejscowej młodzieży. Wśród napisów uderza jeden, który zajmuje centralne miejsce. Ktoś, posługując się sprayem, umieścił tam napis: „Boli!”. Batalia o nadzieję Opisany wyżej przykład może być punktem wyjścia w refleksji nad wychowaniem. Jak podkreśla ks. Studencki, napis umieszczony prawdopodobnie przez gimnazjalistę mówi o jakimś cierpieniu egzystencjalnym przeżywanym przez młodego człowieka. Obserwując życie młodzieży, nie sposób nie odnieść wrażenia, że taki stan ducha nie dotyczy z całą pewnością jakiegoś jednego odosobnionego przypadku. Powyższą refleksję potwierdzają badania nad współczesną młodzieżą. Przy okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego pojawiły się w prasie materiały odnoszące się do tego problemu. Według niektórych źródeł, nawet 5 proc. młodzieży przechodzi przez depresję, a zdecydowanie więcej ma problemy z poczuciem własnej wartości i sensu życia. Ks. Studencki zachęca do zgłębiania przyczyn zaistniałej sytuacji. Według niego, interesującego materiału na ten temat można się doszukać w tekstach wiedeńskiego psychologa i psychiatry Victora Frankla, twórcy tzw. logoterapii. Swoje odkrycia dotyczące praw rządzących ludzką psychiką miał on, niestety, okazję przetestować w strasznym laboratorium psychologicznym, jakim był obóz koncentracyjny. W jednej ze swoich książek podjął próbę sformułowania wniosków, do których doszedł w kontekście swojego życia. – Jako profesor neurologii i psychiatrii – napisał – jestem w pełni świadom tego, do jakiego stopnia człowiek bywa uwarunkowany przez czynniki biologiczne, psychologiczne i socjologiczne. Ale poza tym, że jestem profesorem dwóch dziedzin nauki, jestem także byłym więźniem ocalałym z czterech obozów koncentracyjnych i jako taki mogę zaświadczyć, w jak zdumiewającym stopniu człowiek jest zdolny pokonywać okoliczności najgorsze z możliwych i z jaką odwagą potrafi stawiać im czoła. – W jaki sposób Frankl wyjaśnia sytuację związaną z zagubieniem współczesnego człowieka? – pyta ks. Studencki. Będąc więźniem obozu, doświadczył, że wielu ludzi znajdujących się w strasznym położeniu, które przecież można nazwać „piekłem na ziemi”, wbrew zewnętrznym warunkom nie załamało się całkowicie i nie utraciło siły ducha. Według Frankla, największe bolączki współczesności, dotykające dziś zwłaszcza młodych ludzi, takie jak alkoholizm, narkomania, hazard czy coraz częstsze próby samobójstw mają jeden wspólny mianownik – u ich podstaw leży brak poczucia sensu życia. W poszukiwaniu sensu Tydzień Wychowania to inicjatywa Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski i Rady Szkół Katolickich. Ma ona podkreślić rolę wychowania, którego celem jest integralny rozwój człowieka. Tydzień Wychowania nawiązuje do obchodzonych lokalnie kwartalnych dni modlitw za dzieci, młodzież i wychowawców. Impreza jest obchodzona zawsze w tygodniu, w którym wypada święto św. Stanisława Kostki, patrona dzieci i młodzieży (obchodzone 18 września). Tegorocznym hasłem jest: „Wychowywać do wartości”. – Jak uważa jeden z największych współczesnych teoretyków nauki o wychowaniu – Wolfgang Brezinka, wychowanie człowieka do wartości to coś więcej niż wychowanie moralne. Formowanie wychowanków w duchu odkrywania wartości może, według niego, zostać określone właśnie jako pomoc w znajdowaniu sensu – wyjaśnia ks. Studencki. W bieżącym roku na rozpoczęcie Tygodnia Wychowania Episkopat Polski wystosował specjalny list pasterski. Hierarchowie także zauważyli, że brak wychowania do podstawowych wartości często prowadzi do utraty sensu i celu życia, do wygodnictwa życiowego, a nawet relatywizmu. Biskupi zaapelowali też do rodziców, by wobec coraz odważniejszych prób wprowadzania do polskich szkół zdeformowanej edukacji seksualnej, sprzecznej z chrześcijańską wizją człowieka, czuwali nad tym, co szkoła przekazuje ich dzieciom. Dodali, że „bez zgody rodziców szkoła nie może realizować programu wychowawczego ani pozwalać na nauczanie przedmiotów, których treści są sprzeczne z ich przekonaniami lub wprost demoralizujące”. Na stronach internetowych poświęconych inicjatywie Tygodnia Wychowania można znaleźć teksty Kościoła odnoszące się do tego zagadnienia. Można też przewertować nauczanie Jana Pawła II, który o wychowaniu mówił często i chętnie. Wśród tych tekstów są także słowa z roku 1987 o zadziwiającej wciąż aktualności. Na Westerplatte do młodzieży Papież powiedział: „I dobrze będzie chyba, jeżeli po tylu latach, które dzielą nas od wydarzeń na Westerplatte, każdy młody Polak, każda młoda Polka rozważy w sercu, że każdy i każda ma w swoim życiu podobne «Westerplatte», może mniej sławne, mniej historyczne, powiedzmy, na mniejszą skalę zewnętrzną, ale czasem może na większą jeszcze skalę wewnętrzną, i że tego swojego «Westerplatte» nie może oddać!”.
Papież nadziei: Brońcie w sobie i wokół siebie wartości, jakie nosili w sercu ci, którzy stanęli w Swoje własne Westerplatte | 📣 Brońcie w sobie i wokół siebie wartości, jakie nosili w sercu ci, którzy stanęli w obronie Ojczyzny na Westerplatte 60 lat temu.
Homilia w czasie liturgii słowa skierowana do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte; Gdańsk, 12 czerwca 1987 1. Wam, którzy jesteście dziś zgromadzeni tu, na Westerplatte, wam, młode pokolenie ludzi polskiego morza i Pomorza, i wam, młodym na całej ojczystej ziemi, przekazuję pozdrowienie Chrystusowego Kościoła i pocałunek pokoju. Przekazuję to pozdrowienie w imieniu wszystkich waszych rówieśnic i rówieśników z różnych krajów i kontynentów, które dane mi jest odwiedzać, spełniając posługę Piotrową, związaną w Kościele z rzymską stolicą biskupią. W szczególności pozdrowienie młodzieży zgromadzonej w tegoroczną Niedzielę Palmową w Buenos Aires - zgromadzonej, ażeby świętować Dzień Młodzieży wraz z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Ten "Dzień" to owoc wielu pielgrzymek, które właśnie w Niedzielę Palmową zwykły spotykać się z papieżem na placu św. Piotra w Rzymie. W szczególności zaś owoc naszego uczestnictwa w Roku Młodzieży ogłoszonym przez Organizację Narodów Zjednoczonych w roku 1985. Dzisiaj spotykamy się tutaj, w waszej młodzieżowej wspólnocie z Gdańska, Gdyni, Sopotu - z Trójmiasta i Pomorza, w której uczestniczą również przedstawiciele młodzieży z całej Polski, zwłaszcza ze środowisk akademickich; spotykamy się w poczuciu jedności z wszystkimi na świecie młodymi, którzy idą ku przyszłości - i ku tej przyszłości szukają dróg wśród obaw, ale i także wśród nadziei - jak o tym mówi soborowa Konstytucja o Kościele w świecie współczesnym. Wszyscy pragną świata bardziej ludzkiego, w którym każdy mógłby znaleźć miejsce odpowiadające jego powołaniu. W którym każdy mógłby być podmiotem swego losu, a równocześnie współuczestnikiem wspólnej podmiotowości wszystkich członków swego społeczeństwa. Współtwórcą domu przyszłości, który wszyscy razem muszą budować, świadomi swych obowiązków, ale także swoich niezbywalnych ludzkich praw. 2. W ciągu światowego Roku Młodzieży pochyliliśmy się wspólnie z młodymi całego Kościoła nad tym właśnie tekstem Ewangelii, który dziś został tutaj odczytany. List do młodych, który w tymże samym roku skierowałem do wszystkich - oczywiście, także do młodzieży polskiej - był właściwie obszerną analizą spotkania i rozmowy Chrystusa z młodzieńcem. I dzisiaj również do tego listu się odwołuję. Równocześnie zaś, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności naszego spotkania na Westerplatte, podejmuję - wspólnie z wami - raz jeszcze analizę tego ewangelicznego spotkania i tej rozmowy. Młody człowiek pyta Chrystusa: "Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?" (Mk 10,17). W odpowiedzi Ten, którego młodzieniec nazwał "nauczycielem dobrym" (por. tamże), wskazuje mu na przykazania Boże. "Znasz przykazania: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czyli bądź prawdomówny, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę" (Mk 10,19). Przykazania Boże. Dekalog. Znamy je dobrze. Umiemy na pamięć - i często powtarzamy. Przemawiają one do każdego człowieka bezpośrednią oczywistością prawdy w nich zawartej. Przykazania te nadał Bóg ludowi Starego Przymierza za pośrednictwem Mojżesza, ale równocześnie nawet i bez tego nadania są one wypisane "w sercu" człowieka. Nadanie tych przykazań ze strony Boga jest poniekąd potwierdzeniem ich obecności w świadomości moralnej człowieka. Zarazem wzmocnieniem mocy ich zobowiązywania w sumieniu każdego.
Homilia w czasie liturgii słowa skierowana do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte; Gdańsk, 12 czerwca 1987. 8. Wiemy, że tu, na tym miejscu, na Westerplatte, we wrześniu 1939 roku, grupa młodych Polaków, żołnierzy, pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego, trwała ze szlachetnym uporem, podejmując nierówną walkę z
Fragment homilii wygłoszonej na Westerplatte 12 czerwca 1987 roku Każdy ma swoje Westerplatte „Wychowaliście sobie papieża!” — powtórzył w Gdańsku to, co mówił już w Krakowie. Mówił, że Polska przygotowała go do służenia Kościołowi na świecie (c) JANUSZ UKLEJEWSKI/KFP Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje "Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można "zdezerterować". Wreszcie jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba "utrzymać" i "obronić". Tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić dla siebie i dla innych. Rz N5vy.każdy ma w życiu swoje westerplatte
